به گزارش مجله خبری نگار، این فهرست شامل طیفی از شیوهها در کشورهای عربی بود، به ویژه «شیوههای فرهنگی مرتبط با گل رز فرقهای» در عربستان سعودی، و «صابون نابلسی» و «صابون لورل حلب» از فلسطین و سوریه و غیره.
این اعلامیه به عنوان بخشی از نوزدهمین نشست کمیته حفاظت از میراث ناملموس است که در حال حاضر از دوشنبه ۲ دسامبر تا شنبه ۷ دسامبر در آسونسیون پایتخت پاراگوئه برگزار میشود.
این شمول نشان دهنده تنوع و غنای میراث فرهنگی در جهان عرب است و بر اهمیت حفظ این شیوهها که بخشی جدایی ناپذیر از هویت فرهنگی مردم است، تأکید میکند.
عناصر جدید کشورهای عربی در فهرست نماینده میراث فرهنگی ناملموس بشریت به شرح زیر است:
شیوههای مرتبط با طائف در منطقه طائف عربستان سعودی بخش مهمی از آیینهای اجتماعی و مذهبی و همچنین منبع درآمد مهمی است.
گل رز طائف در ارتفاعات طائف کشت میشود و فصل چیدن گل رز از ماه مارس آغاز میشود، زمانی که کشاورزان و خانواده هایشان صبح زود در چیدن آن شرکت میکنند و سپس گل رز برای تقطیر به بازارها یا خانهها منتقل میشود. گلاب و روغن آن در بسیاری از محصولات مانند لوازم آرایشی، داروهای سنتی و غذاها و نوشیدنیها استفاده میشود. گل رز طائف و آب نیز در مناسبتهای مختلف به عنوان هدیه داده میشود.
صابون نابلسی یک محصول سنتی دست ساز در شهر نابلس فلسطین با استفاده از مواد طبیعی محیط محلی یعنی روغن زیتون، آب و سود سوزآور است.
تاریخچه ساخت این صابون به بیش از هزار سال پیش برمی گردد که آن را بخشی از میراث فرهنگی فلسطین میکند. این میراث به لطف ارتباط نزدیک با جامعه فلسطین در فهرست نمایندگی میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده است.
خانوادههای فلسطینی پس از برداشت زیتون صابون درست میکنند و پس از قرار دادن مهر خانوادگی روی هر تکه به مدت یک سال در آنجا نگهداری میشود. این سنت منبع درآمد بسیاری از خانوادههای فلسطینی است و ارتباط عمیق بین جامعه و طبیعت را نشان میدهد.
صابون لورل حلب یک محصول سنتی است که در شهر حلب سوریه با استفاده از روغن زیتون و روغن لورل تهیه میشود و قدمت آن به بیش از ۲,۰۰۰ سال پیش میرسد.
نسلهای مختلف خانوادهها در جمع آوری مواد اولیه و پخت صابون مشارکت دارند. پس از پخت، صابون را با دست برش داده و مهر و موم میکنند، سپس به روش سنتی خشک میکنند.
این سنت به عنوان نمادی از میراث سوری در فهرست نماینده میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده است.
«طواف غبنتن» به عنوان یک گروه هنری محبوب با شخصیت آفریقایی در تونس شناخته میشود که شامل خوانندگان و شاعران مرتبط با قبیله «قبنتین» در هیئت سیدی مخلوف از استان مدنین (جنوب شرقی تونس) است.
ریشه این گروه در بردگان آفریقایی است که توسط قانون لغو برده داری تونس در سال ۱۸۴۶ آزاد شدهاند.
اعضای تیمها یک ردای سفید و یک گاز قرمز میپوشند که همراه با یک طبل سنتی به نام "شینا" است که از چرم شتر ساخته شده است. این گروهها با اجرای منحصربهفرد آهنگها و آهنگهای مرتبط با میراث فرهنگی تونس متمایز هستند. این هنرها وسیلهای برای انتقال هنجارهای اجتماعی و تقویت هویت فرهنگی هستند.
حنا درختچهای از خانواده کشک است که در بسیاری از کشورهای عربی در آیینهای تزئینی استفاده میشود. برگهای آن دو بار در سال جمع آوری میشود تا پودری را تهیه کند که برای تزئین بدن (مانند دستها، پاها، موها) در مناسبتهایی مانند عروسی و پذیرایی از نوزاد استفاده میشود.
این سنت بخشی از میراث فرهنگی غنی بسیاری از کشورهای عربی از جمله امارات متحده عربی، الجزایر، بحرین، مصر، عراق، اردن، کویت، موریتانی، مراکش، عمان، فلسطین، قطر، عربستان سعودی، تونس و یمن است. این سنت نشان دهنده وابستگی جوامع به شادی و طبیعت است.
کندوره و ملحفه دو مورد از مهمترین عناصر لباس سنتی زنان در شرق الجزایر هستند که در مناسبتهای اجتماعی و مذهبی از جمله عروسیها و جشنهای ملی پوشیده میشوند. این لباس پیوندهای اجتماعی و همبستگی بین افراد و جوامع را تقویت میکند و به حفظ صنایع دستی و سنتهای محلی کمک میکند.
کنجد به عنوان یک ساز موسیقی سنتی شناخته میشود که در مناطقی در امتداد کانال سوئز و دریای سرخ استفاده میشود.
این ساز معمولا از مواد محلی مانند چوب و فلز استفاده مجدد ساخته میشود و در کنسرتها و جشنوارهها نواخته میشود و انسجام اجتماعی را در جوامع محلی ترویج میکند. این ساز بخشی از فولکلور است که در طول نسلها منتقل میشود.
منبع: RT